خنده از لطفت حکایت می کند

ناله از قهرت شکایت می کند

این دو پیغام مخالف در جهان

از یکی دلبر روایت می کند

غافلی را لطف بفریبد چنان

قهر نندیشد جنایت می کند

وان یکی را قهر نومیدی دهد

یأس کلی را رعایت می کند

عشق مانند شفیعی مشفقی

این دو گمره را حمایت می کند

شکرها داریم زین عشق ای خدا

لطف های بی نهایت می کند

هر چه ما در شکر تقصیری کنیم

عشق کفران را کفایت می کند

کوثر است این عشق یا آب حیات

عمر را بی حد و غایت می کند

در میان مجرم و حق چون رسول

بس دوادو بس سعایت می کند

بس کن آیت آیت این را برمخوان

عشق خود تفسیر آیت می کند